Uczestnicy: Barbara Hrynkiewicz-Długosz Zbigniew Kwiatek – wieloletni organizator koncertów Leszka Długosza we Wrocławiu
W programie:
Wybrane utwory artysty
Audycja TV Wojciecha Popkiewicza pt. „Ballada o drodze: Leszek Długosz”
Leszek Marek Długosz (18 czerwca 1941–23 marca 2024) – literat, kompozytor, pianista, aktor, polski śpiewający poeta. Kawaler Orderu Orła Białego. W 1964 roku ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w latach 1964–1966 studiował na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Zadebiutował w 1964 roku w teatrzyku piosenki Uniwersytetu Jagiellońskiego Hefajstos. W 1965 roku ożenił się z Barbarą Hrynkiewicz, siostrą pierwszej żony Wiesława Dymnego. W tym samym roku związał się z kabaretem literackim „Piwnica pod Baranami”, gdzie uchodził za jednego z najwybitniejszych artystów w zespole. Pierwszy tomik poezji – Lekcje rytmiki wydał w 1973 roku. W 1979 roku wyjechał na stypendium artystyczne do Francji. Zaowocowało ono wydaniem płyty w całości w języku francuskim. W 1981 roku skomponował muzykę do spektaklu Kurhanek Maryli w reżyserii Ewy Lassek. Z własnymi recitalami występował w Polsce i za granicą (m.in. w Austrii, Belgii, Czechosłowacji, Francji, Kanadzie, Niemczech Zachodnich, Szwajcarii, Szwecji, Stanach Zjednoczonych, Włoszech). Oprócz działalności estradowej i literackiej publikował felietony w „Czasie Krakowskim” i „Rzeczpospolitej”. Wraz z Krzysztofem Magowskim zrealizował w Telewizji Polskiej cykl poświęcony poezji – „Literatura według Długosza”. Od 2009 roku był członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Wykładał w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Źródło: Wikipedia
Klub Muzyki i Literatury we Wrocławiu oraz Oficyna Wydawnicza Atut zapraszają na spotkanie promujące nową książkę poetycką Gabriela Leonarda Kamińskiego pt. „Hommage à Witkacy”
Prowadzenie: prof. Janusz Degler
Recytacja wierszy: Bogusław Kierc
W części muzycznej: Krzysztof Rudowski – EWI 5000
25 marca (wtorek) 2025 roku o godz. 18.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
Gabriel Leonard Kamiński (ur. 1957) – poeta, prozaik. Od 1958 roku mieszka we Wrocławiu. Absolwent Instytutu Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1990 członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w tym kolejną kadencję jako Członek Zarządu Oddziału Wrocławskiego. Debiutował blokiem wierszy w Konfrontacjach Literackich w Socjalistycznym Związku Studentów Polskich (1970). Publikował m.in. w „Integracjach”, „Nurcie”, „Sigmie”, „Odrze”, „Morzu i Ziemi”, „Słowie Polskim”, „Wiadomościach”, „Gazecie Wrocławskiej”, „Gazecie Codziennej”, „Pomostach”, „Kalendarzu Wrocławskim”, „Kartonie”, „Metaforze” oraz antologiach: Poezja Lauru Arki (1973), Literatur und Kritik (Wien, 1974), Kiedy ty mówisz Odra, antologii poezji miłosnej Mrok i światło, Vom Lauf der flusse Hubert Globisch (Neisse Verlag, 2007). Jest laureatem wielu ogólnopolskich konkursów poetyckich m.in. Warszawskiej Jesieni Poetyckiej, Czerwonej Róży, Jaszczurowego Lauru, konkursu im. H. Cegielskiego, Milowego Słupa, Oleśnickiego Maja, II i III ogólnopolskim konkursie Jednego Wiersza „Kiedy Ty mówisz Odra” zorganizowanym pod patronatem Klubu Muzyki i Literatury. Autor książek poetyckich, w tym m.in. Opis rzeczy szczególnie martwych (1980), Nie ma między nami różnicy (1983, ZLP / OkiS), Ulica Przodowników Pracy (1987, MAW), Deja vu (1999, Arhat), Wratislavia cum figuris (2002, ATUT), Roth – Nowy Testament (2006, SPP), Pejzaże (2008, ATUT / MaMiko), Wratislavia cum figuris (2010), wyd. II, płyta DVD, Roth. Nowy Testament, wyd. II, zmienione (2011, Sorus), Pan Swen albo wrocławska Abrakadabra (2012, Forma), Watislavia cum figuris II (2013, ATUT), Mój rok 1968(2013, ATUT), Ballada o domu i innych rzeczach śmiertelnych (2016, Anagram), Jestem, ocalałem (2016, ATUT), Listy do Van Gogha (2017, Akwedukt), Wilno odnalezione (2108, Akwedukt), Kiedy śpiewał Cohen (2019, ATUT), Epitafia (2022, Warstwy), Nieme kino (2023, Akwedukt), Wiersze zebrane (2023, Atut). Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego za 2006, 2021 i 2022 rok. W 2019 odznaczony przez Towarzystwo Miłośników Wrocławia złotą odznaką, a w 2021 roku Medalem Zasłużony dla Wrocławia „Merito de Wratislavia”.
Prof. Janusz Degler – profesor Uniwersytetu Wrocławskiego i Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie – Filia we Wrocławiu, historyk literatury i teatru, edytor. Jest przewodniczącym Komitetu Redakcyjnego Dzieł zebranych Stanisława Ignacego Witkiewicza, autorem wielu prac poświęconych jego twórczości, m.in. tomu szkiców Witkacego portret wielokrotny (Warszawa 2009, 2013); wydawca Tekstów z lat 1965–1969 Jerzego Grotowskiego (Wrocław 1989, 1990, 1999) i promotor jego doktoratu honoris causa (Uniwersytet Wrocławski 1991).
Źródło: https://grotowski-institute.pl/prowadzacy/janusz-degler/
Bogusław Kierc – polski poeta, krytyk literacki, aktor, reżyser, pedagog. Ukończył studia na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Debiutował jako poeta w 1961 roku na łamach prasy. Na przełomie lat 60. i 70. XX wieku należał do grupy literackiej Ugrupowanie 66. W latach 1990–1992 był dyrektorem artystycznym Teatru Współczesnego w Szczecinie. Wiele lat wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego we Wrocławiu (przedmioty: wiersz, elementarne zadania aktorskie w planie żywym).
Źródło i dodatkowe informacje: wikipedia.org/wiki/Bogus%C5%82aw_Kierc
Krzysztof Rudowski – muzyk jazzowy (trąbka, EWI 5000), grał w kwartecie pioniera polskiego jazzu Władysława Jagiełły, a także współtworzył zespół „Poszukiwacze zaginionej arki” oraz formację „Démodé Combo”. Również pisarz, autor m.in. powieści Rękopis zapodziany w Saragossie, czy pierwszego w historii literatury dramatu internetowego Cz@t. Od trzech lat redaguje wydawany we współpracy z Klubem Muzyki i Literatury kwartalnik „Format Literacki”.
Transmisja z wydarzenia:
Uroczystość wręczenia zespołowi Wrocławskiego Teatru Lalek nagrody Oddziału Związku Artystów Scen Polskich ZASP – Stowarzyszenia we Wrocławiu
24 marca (poniedziałek) 2025 roku o godz. 12.00
Wstęp wolny. Zapraszamy
W części muzycznej: Maria Datskova – sopran Zuzanna Ciesiołkiewicz – skrzypce Adrian Furmanowicz – wiolonczela Michał Olejnik – fortepian
Wydarzenie zorganizowane z okazji Światowego Dnia Lalkarstwa.
Związek Artystów Scen Polskich powołali aktorzy, 21 grudnia 1918 roku, wkrótce po odzyskaniu przez Polskę niepodległości […]. W okresie II Rzeczypospolitej ZASP był organizacją silną i skuteczną. Od samego początku przejął funkcję głównego organizatora życia teatralnego. W najogólniejszych zarysach uregulował prawa i obowiązki aktora w teatrze, ustalił stosunki prawne między aktorem a teatrem (regulaminy pracy), między teatrem a Związkiem (konwencje). Zatwierdził różne formy pomocy materialnej jak kasa pogrzebowa i kasa jubileuszowa. Powołał pismo związkowe „Scena Polska”, przyczynił się do utworzenia w roku 1925 Polskiego Instytutu Teatrologicznego i powołania w 1932 roku Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej (PIST). […]. W 1976 Związek Artystów Scen Polskich stał się członkiem FIA (International Federation of Actors), międzynarodowej organizacji skupiającej związki zawodowe aktorów na świecie. Na szczególne podkreślenia zasługują trzy ważne osiągnięcia ZASP-u w latach międzywojennych: szkolenie zawodowe aktorów, co po latach zaborów przyczyniło się do ujednolicenia wymowy scenicznej, wprowadzenie przymusu organizacyjnego, czyli konieczności i obowiązku należenia do jednego i tylko jednego związku; tylko członek ZASP, który podpisał konwencję z ZASP-em, mógł grać w teatrze […]. Podczas wojny ZASP działał w konspiracji. Patronował szkoleniu aktorów w mieszkaniach wykładowców, doprowadził do utworzenia Tajnej Rady Teatralnej, która powstała w roku 1940 z inicjatywy Bohdana Korzeniewskiego, Leona Schillera i Edmunda Wiercińskiego. […]. 13 grudnia 1981 roku wprowadzono stan wojenny. 1 grudnia 1982 roku ZASP został rozwiązany, a 19 grudnia 1983 roku odbył się Zjazd założycielski nowego ZASP-u. Wstąpiło do niego około 1300 osób.